Omwille van onze filmische activiteiten werden we door meerdere filmeigenaars uit Limburg gecontacteerd met de vraag of we hun privé-archieven zouden kunnen digitaliseren.
We ontwikkelden daartoe dit project, het: ”DALEMANS BROTHERS CREATIEVE BEELDARCHIVERINGSPROJECT LIMBURG” met als vertrekpunt het zoeken naar en het archiveren van oude filmopnamen, uitgebreid naar de hele Provincie Limburg .
“Het Dalemans Brothers creatieve beeldarchiveringsproject Limburg” is een autonoom archiverings- en educatief project met een multicultureel karakter.
Het creatieve in de titel verwijst naar de ontsluiting van het betreffend materiaal dat we via cross-over projecten in multimedia-tentoonstellingen willen presenteren.
a. Archiveringsluik.
In dit archiveringsproject staat het digitaliseren en methodologisch ordenen van teruggevonden pelliculefilms centraal.
Wij vonden tientallen films op 8, 16 en 35 mm gedraaid door amateurfilmers in de periode 1945-1970.
Deze films hebben betrekking tot het Limburgs cultureel erfgoed, deze beelden zijn betekenisdragers uit het verleden.
Enkele concrete voorbeelden : we vonden o.a. beelden van
-beschermd monument kasteel Sipernau te Dilsen-Stokkem, gefilmd in de jaren 60, met de kapel in oorspronkelijke staat (met inbegrip van kapeltoren, nu niet meer aanwezig).
-het nu verdwenen douanekantoor van Maaseik in een filmfragment uit de jaren ’50.
-Huis “De Wateringen” te Dilsen-Stokkem (film jaren ’50) voorouderlijk huis van Georges Simenon, diende als basis voor de roman “La Maison du Canal”.
-film van de opening van de Associazione Pugliese (It), één van de eerste migrantenverenigingen, te Eisden (Maasmechelen).
Beschermde monumenten, verdwenen gebouwen en verenigingen zijn vastgelegd op beeld in deze oude pelliculefilms, die naast een cultuurhistorische ook een grote emotionele draagkracht bezitten.
De organisatie en uitvoering van het archiveringsluik wordt via een samenwerkingsverband met diverse instanties uitgewerkt :
met de sectie Cultureel Erfgoed van de Provinciale Bibliotheek Limburg wordt nauw samengewerkt om het het archiveringsluik historisch en wetenschappelijk te onderbouwen. De digitalisering en het methodologisch ordenen worden uitgevoerd in samenwerking met het Departement Audiovisuele en Beeldende Kunsten van de Katholieke Hogeschool Limburg.
b. Educatief luik.
Het educatieve deel van het project richt zich specifiek naar een jeugdig publiek en heeft als doelstelling jongeren op een boeiende wijze in contact te brengen met hun cultureel erfgoed.
Cultureel erfgoed is overal om ons heen. Gebouwen, voorwerpen, archiefstukken en filmbeelden uit het verleden zijn een tastbaar en concreet leermiddel om de geschiedenis te ontdekken en bestuderen. Het doen van onderzoek vanuit het cultureel erfgoed is leerzaam en leuk. De leerling ontwikkelt ‘historisch besef’ en doet tegelijkertijd diverse vaardigheden op zoals kijken, vragen stellen en discussiëren. Door het leren over en van hun directe omgeving krijgt de leerling waardering voor die omgeving.
We willen met deze vorm van beeldeducatie ook een identiteitsversterkende werking teweegbrengen.
Een multicultureel project.
Het archiveren en methodologisch ordenen van een deel Limburgs/Vlaams cultuurpatrimonium, via een structurele samenwerking met andere culturele actoren, zal in eerste instantie leiden tot een ontsluiting op meerdere niveaus. Het project richt zich naar een zo ruim mogelijk publiek en ambieert jongeren te sensibiliseren voor hun cultureel erfgoed met speciale aandacht voor het multiculturele aspect dat dit project kenmerkt.
In de privéfilms van ingenieurs en priesters uit de Limburgse mijnstreek anno 1950 is de eerste migratiegolf van Poolse en Italiaanse gastarbeiders onmiskenbaar aanwezig. Vanaf de jaren ’60 zijn er ook Turkse en Marokkaanse gastarbeiders, die in de mijnstreek kwamen werken, gefilmd. Deze films tonen ons dan ook verschillende aspecten uit het groeiende verenigingsleven van de diverse nationaliteiten die zich rondom de Limburgse mijnen vestigden. Ze laten de groei van een multiculturele samenleving zien, die niet altijd probleemloos maar wel zonder grote conflicten plaatsvond.
Vanuit deze invalshoek legt dit archiveringsproject tevens links naar hedendaagse integratieprojecten en profileert het gevonden filmmateriaal zich, zeker naar de scholen van het voormalige mijngebied toe, maar ook ver daarbuiten als belangrijk basismateriaal voor het educatieve luik en de vooropgestelde creatieve ontsluiting.
De confrontatie van het leven zoals men het zich herinnert of meent te herinneren en de registratie op pellicule van datzelfde leven doet een boeiende dialoog ontstaan tussen heden en verleden en brengt nieuwe impulsen, zowel voor elke toeschouwer individueel als voor het collectieve geheugen van naar multicultureel samenleven gegroeide bevolkingsgroepen.
